Όλα ξεκίνησαν με την άδικη, αναίτια, άνανδρη και εγκληματική δολοφονία του Αλέξη στα Εξάρχεια. Δύο νταήδες ειδικοί φρουροί (τους συγκεκριμένους έτσι τους θέλει το κράτος), τόλμησαν να βγάλουν το πιστόλι από την τσέπη και να πυροβολήσουν εν ψυχρώ ένα δεκαπεντάχρονο παιδί. Από την πρώτη στιγμή η όλη ιστορία καταλήγει σε παρωδία. Οι ειδικοί φρουροί ισχυρίζονται ότι πρόκειται για τρεις σφαίρες, εκ των οποίων οι δύο κατευθύνονται στον αέρα και η μία στο έδαφος. Φυσικά οι αυτόπτες μάρτυρες, ουκ ολίγοι τον αριθμό, διαβεβαιώνουν για το αντίθετο. Ότι δηλαδή, ο αστυνομικός σημάδεψε κανονικά και πυροβόλησε τον Αλέξη. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ερασιτεχνικό video αποδεικνύει ότι οι ειδικοί φρουροί αποχωρούν ήσυχα ήσυχα μετά το συμβάν αφήνοντας το παιδί αιμόφυρτο και τους φίλους του να προσπαθούν να ελέγξουν αν έχει σφυγμό.
Από εκείνη τη στιγμή πλήθος κόσμου, σε όλες τις πόλεις της χώρας ένιωσε την ανάγκη να διαδηλώσει, να διαμαρτυρηθεί για την αυθαιρεσία της αστυνομίας, για το κράτος που σκότωσε με τον τρόπο του, τον Καλτεζά, το Λαμπράκη, τον Τεμπονέρα, και τώρα τον Αλέξη Γρηγορόπουλο. Μεγάλες και επαναλαμβανόμενες πορείες οργανώθηκαν σε όλες τις πόλεις της χώρας. Στις πορείες αυτές συμμετέχουν εργαζόμενοι, φοιτητές, αλλά και μαθητές που νιώθουν την ανάγκη να αγωνιστούν εις μνήμην του αδικοχαμένου Αλέξη, για ένα πιο δίκαιο μέλλον, για μια καλύτερη δημοκρατία.
Ταυτόχρονα όμως βρίσκουν την ευκαιρία οι απανταχού αντιεξουσιαστές, αναρχικοί, γνωστοί άγνωστοι ή όπως αλλιώς αποκαλούνται, και ξεχύνονται στους δρόμους της χώρας προκαλώντας ανυπολόγιστες καταστροφές, επιβάλλοντας το χάος χωρίς κανένα δισταγμό, καταπατώντας κάθε ιδέα ευνομούμενης πολιτείας. Τα επεισόδια συνεχίζονται αμείωτα και πλέον η χώρα μας ζει καταστάσεις που όμοιές της δεν έχει γνωρίσει ποτέ. Ο βανδαλισμός, το πλιάτσικο και η ερημοποίηση χαρακτηρίζουν απόλυτα το κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Που βρίσκεται η αστυνομία, και φυσικά η πολιτική διοίκηση αυτή τη στιγμή; Σύμφωνα με αστυνομικό που έκανε δηλώσεις σε δελτίο ειδήσεων, οι εντολές των ΜΑΤ είναι να μην επεμβαίνουν σε τέτοιου είδους συμβάντα. Δηλαδή όταν διαπράττεται αυτόφωρο έγκλημα από τους κουκουλοφόρους, η αστυνομία δεν αντιδρά διότι κάτι τέτοιο θα ήταν αντίθετο με τις εντολές που έχει λάβει. Οι εντολές της ηγεσίας δηλαδή (φυσικά όχι μόνο της αστυνομικής αλλά και της πολιτικής) αντιτίθενται στους νόμους του κράτους. Όταν όμως η εξουσία δεν υπακούει στους νόμους, τότε είναι φανερό πως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ! (Μάλιστα ο υπουργός εσωτερικών κ. Παυλόπουλος, σε δηλώσεις του μετά την έκτακτη σύσκεψη του υπουργικού συμβουλίου, διατυμπάνισε ότι καθήκον της κυβέρνησης είναι να εφαρμόζει τους νόμους προς όφελος των πολιτών).
Γιατί όμως υπάρχει αυτή η πολιτική βούληση για τη συνέχιση των επεισοδίων; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης, αλλαγή κλίματος και πολιτικό συμφέρον. Ποιος θυμάται πλέον το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, την οικονομική κρίση, την ανεργία, την ακρίβεια, την υποχρηματοδότηση της παιδείας και της υγείας; Ο μέσος συντηρητικός ψηφοφόρος επικεντρώνεται στους βανδαλισμούς και συσπειρώνεται περισσότερο γύρω από την κυβέρνηση. Αξίζουν συγχαρητήρια στην πολιτική ηγεσία που εκμεταλλεύεται τα επεισόδια που ακολούθησαν τον χαμό του Αλέξη προς όφελός της. Ίσως να ανεβούν λίγο τα ποσοστά στις επόμενες δημοσκοπήσεις.
Δυστυχώς όμως, τα παραπάνω δεν είναι αρκετά για το κράτος της καταστολής. Σε όλες τις πορείες που διεξάγονται τις τελευταίες μέρες βλέπουμε το ίδιο σκηνικό. Οι κουκουλοφόροι κινούνται έντεχνα γύρω από την περίμετρο κάθε πορείας επιδιδόμενοι σε κάθε μορφής βανδαλισμούς. Οι φοιτητές ή εργαζόμενοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποτρέψουν τα γεγονότα αυτά, χλευάζοντας αυτούς τους γνωστούς αγνώστους ή ακόμα χρησιμοποιώντας βία εναντίον τους. Όταν όμως έρχεται η ώρα της σύγκρουσης των κουκουλοφόρων με τα ΜΑΤ, οι δεύτεροι απροκάλυπτα, χωρίς δισταγμό επιτίθενται με χημικά στους φοιτητές. Όχι μόνο ρίχνουν ασφυξιογόνα ώστε να διαλυθεί η πορεία αλλά προσπαθούν να περικυκλώσουν τους διαδηλωτές από κάθε πλευρά με χημικά έτσι ώστε να είναι ελεύθεροι να προβούν σε μερικές συλλήψεις. Η ρίψη χημικών σε κάθε τμήμα και μεριά της πορείας όχι μόνο αποδεικνύει τα παραπάνω αλλά πρόκειται για καθαρά εγκληματική ενέργεια. Τα χημικά δεν αποτελούν αστείο. Προκαλούν έντονο βήχα τάση προς έμετο και ύστερα από μικρό χρονικό διάστημα λιποθυμία. Αποτελεί καθαρά θέμα τύχης το να ξεφύγει κανείς από μια τέτοιου είδους κατάσταση. Και φυσικά καθ’ όλη τη διάρκεια των παραπάνω, οι κουκουλοφόροι συνεχίζουν τις καταστροφικές τους πρακτικές αφού μένουν ανενόχλητοι.
Εν κατακλείδι, είναι φανερό ότι δεν ζούμε σε ένα κράτος δικαίου. Ζούμε σε ένα κράτος όπου η πολιτική ηγεσία εκμεταλλεύεται εγκλήματα προς όφελός της, καταστέλλει με τρόπο αποτρόπαιο κάθε υγιούς μορφής αντίδραση, και υποθάλπει νομικά κολάσιμες πράξεις επειδή τη συμφέρουν. Μιλάμε για ένα κράτος καταστολής, παραπληροφόρησης, αποπροσανατολισμού, ένα κράτος που χρησιμοποιεί τα επακόλουθα του χαμού του Αλέξη για να ισχυροποιηθεί. Τελικά δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου